Stilletjes sloop de zwarte poes door de dichtbegroeide bosjes heen. Ze had haar grijs getinte vleugels dicht tegen haar flanken aan gedrukt. De bosjes boden bescherming tegen de oververhitte zon. Het was hoogzomer momenteel, en overal was prooi te horen. Maar Alice bestak daar even geen aandacht aan. Het enige was ze nu had was dorst. Gelukkig was het niet ver lopen. Haar groep, 'The Nyota' Grensde aan de Little Brook. Alice hoorde het water al ruisen. Ze was nu dichtbij. Voorzichtig kwam ze uit de veilige, dichte bosjes. Ze was niet zo gewend aan de hete zon, en de open plekken. Alice klapte haar vleugels uit, en sloeg er een paar keer mee. Een paar veertjes dwarrelde om de zwarte poes heen. Tevreden liep ze naar het water toe. Met gespreide vleugels sprong ze over het water. Zachtjes lande ze op een grote steen midden in de poel. Haar gevederde ledematen hadden haar afgeremd. Anders was ze misschien wel in het water beland! Rustig ging Alice op haar hurken zitten, en keek met een grijns in het water. Het water hier was zo helder. Overal op de bodem lagen kleine ronde stenen op en neer te bewegen door de lichte stroming. De gitzwarte poes bukte naar voren, en liet haar tong over het water glijden. Het smaakte heerlijk zoet. Daarom hield ze ook zo van deze plek. Het was hier altijd zo vredig! Voorzichtig kwam Alice weer overeind. Er drupte nog wat water van haar kin, maar dat likte ze er zorgvuldig weer af. Daarna sprong ze op, en sloeg een paar keer krachtig met haar vleugels. Even zwoof Alice over het water heen. Ze bekeek zichzelf weer. Dit keer was haar volle lichaam te zien. Ze zag hoe haar asgrijze vleugels moeite moesten doen om nog lang in de lucht te blijven hangen. Met eerst haar voorpoten, en toen haar achterpoten, belande Alice weer op het vaste land. De poes klapte haar vlegels weer in, en schudde zich even uit. Weer dwarrelde er een paar veertjes in het rond. Speels probeerde Alice ze te pakken, maar ze lagen alweer op de grond. Tevreden gaf ze een zachte spin uit. Maar toen schrok ze. Alice zag de bosjes vanaf de andere kant van het meer bewegen. De gitzwarte poes stond als versteend. Meteen sprong ze in de vechthouding, en wachtte met af. Alice hield haar vleugels sierlijk in de lucht. Ze zaten in een soort grote cirkel boven haar. Gespannen keek ze toe.