Sleeping.

Met gespreden vleugels zwoof de gitzwarte poes door de lucht. Daar was het. Haar thuisoort. Voorzichtig probeerde ze te landen. Haar asgrijze vleugels bewogen zachtjes mee met de wind, terwijl Alice zachtjes op de vochtige grond belande. Nog een keer klapperde ze even met haar vleugels, en vouwde ze op haar rug. Rustig liep ze verder. Het was een duistere nacht. De grond was erg vochtig, en koud. Rustig ademde Alice uit. Er kwam een klein wolkje adem uit haar neus. Het was wel kouder dan normaal. Er hing een beetje een rare sfeer rond hier.. Zó donker was het nooit, en em de bomen hing zelfs een beetje mist! De gitzwarte poes keek omhoog. Ze keek naar de lucht. Daar was het ookal zo donker. Geen ster of maan te bekennen. Met een zucht liep Alice verder. Haar amberkleurige ogen zochten om zich heen. Daar was het. De boom waar haar nest lag. Alice trippelde er heen, en keek omhoog. Alle bomen hier waren huizen hoog. Alleen de Avira katten waren stek genoeg om helemaal bovenin te kunnen komen. Dat kwam natuurlijk door hun vleugels. Ze waren ook niet bepaald groot. Heel klein zelfs. Hun lenigheid was Alice ook dankbaar. Ze klapte haar asgrijze vleugels van haar rug af, en gaf een paar zwaaien. Weer vlogen er een paar veertjes van af, maar de belande al snel op de kille grond. De gitzwarte poes zette zich schrap. Haar vleugels stonden gericht. Krachtig zette Alice zich af, en sprong de lucht in. Gelijk daarna belande ze weer op de grond. 'Verdomme...' Zuchte Alice geïrriteerd. Ze soeg haar vleugels nog een keer krachtig op en neer. Wéér zette de poes zich krachtig af, en sprong de lucht in. Dit keer begon ze gelijk met haar vleugels te slaan. Alice zuchte. Gelukt. Haar vleugels, zo grijs als as, werkte zich een ongeluk. Alice zette zich af van de boomstam, en vloog nog meer omhoog. Ze wist dat ze dit niet te lang vol kon houden. Maar wel lang genoeg om bovenin te komen. Hijgend belande Alice op een gladde tak. Even glibberde ze weg, maar ze kon zich net op tijd nog vast nagelen. Met haar gevederde ledematen probeerde ze nog even evenwicht te houden. Daarna liep ze kalm naar haar tak. Daar lag haar nest. Met een glimlach liep Alice erheen. Haar vleugels hingen vermoeid tegen haar flanken aan. Poot voor poot stapte ze in haar zachte nestje. Het was helemaal gemaakt van takjes, mos, veren en vacht. Meteen krulde ze zich op tot een bolletje. Ze lag nu midden in de pluizen. Hier voelde Alice zich veilig. Op de grond wist je nooit wat je over zou komen. Dit was een plek waar alleen Avira katten konden komen. Rustig sloot ze haar amberkleurige ogen, en ging slapen. Na een paar minuten leek ze al helemaal weg gedoezeld. Haar vleugels lagen beschermend om haar heen. Maar opeens zat ze overeind. Ze liet een zacht gesis horen. Ergens in de verte hoorde ze een kat aan komen. Het was duidelijk ook een Avira kat. Alice ontspande zich weer, en ging zitten. Ze wachte rustig op de andere kat.

(Graag iemand reageren waarmee ik nog niet mee heb ge RPG't xD)

Rustig wachtte Alice af. Naast haar lande één van haar leden. Rhun-Sûl. 'Hoi Alice..' Mompelde hij tegen haar. De zwarte poes voelde spanning en verwarring in de lucht hangen. Zelf werd ze daar ook een beetje gespannen van. 'Voel jij ook iets in de lucht? Dit voelt echt niet normaal aan!' Zuchtte Rhun-Sûl. 'Ik heb een slecht voorgevoel. Worden we niet aangevallen?' Vroeg hij daarna. 'Ik weet het ook niet... Sinds dat ik hier kwam was het donkerder dan normaal. Ik heb het hier nooit zo gezien!' Zuchtte Alice een beetje ongemakkelijk. 'En heb jij het gevoel dan, dat we worden aangevallen?' Vroeg de zwarte poes weer een beetje ongerust. Bijna geen enkele kat kan zo hoog in deze bomen komen. Maar toch.. Alice spreidde haar asgrijze vleugels, en sloeg ze nerveus een keer heen en weer. Haar ambere ogen keken om zich heen. Alleen Rhun-Sûl was tot nu toe nog te zien, en te ruiken. 'De hele avond is het al een beetje onrustig hier. De grond is vochtiger dan normaal, en ik heb hier altijd sterren gezien. Misschien is het gewoon het onrustige weer?' Mompelde Alice. Ze sloot haar ogen zachtjes, en probeerde mogelijkheden te bedenken. Rhun-Sûl was onrustig aangekomen, en dat maakte Alice ook een beetje nerveus.

(Sorry, dode inspiratie...)

Illidian

(Ik kom ook even, is dat erg?)

Illidian streek neer op een tak, hij landde rustig en keek naar de twee andere Avira. "Jullie zijn niet de enige, ik heb ook al de hele tijd zo´n gevoel, alsof de lucht vergiftigd is." Hij kende hun niet maar hoorde hun gesprek, het was heel onrustig alsof de nacht de dag had verzwolgen, hij kon zelf flink gemeen zijn alleen de dag was zijn favoriete moment, want je weet nooit wat er zich in de duisternis bevind. "Ik ben op zoek naar een verblijfplaats. Kan ik hier even schuilen, want ik heb een slecht gevoel met dit weer om te vliegen." zei Illidian, want op soortgenoten kon je toch wel vertrouwen, of niet?. Illidian was niet ver van de 2 katten alleen was hij wel op veilige afstand. Hij rilde, hij hield niet van zo´n donkere nacht. Hij keek naar de twee katten. Hij kende ze echt niet, nog nooit gezien maar ze waren Avira, dat luchtte op. Hij zou nu geen Skunga katten tegen willen komen. Die waren waarschijnlijk blij met dit weer.

Het begon nacht te worden dus Wing vloog zo snel mogelijk het bos in. Bij de Smooth Trees zag ze drie Avira katten in een boom. Ze vloog in de richting van de boom maar landde op een tak. "Hoi, mag ik erbij komen zitten?" vroeg ze aan de Avira katten "Ik ben bang voor de Skugga katten en ik weet bijna zeker dat die hier zijn." Haar paarse ogen keken de andere Avira's aan, ze waren allemaal bang, zag ze. Ze voude haar vleugels om zich heen als een soort deken en viel in een onrustige slaap. Wing was in het bos en werd achtervolgd door een gigantische kugga kat. Ze probeerde te vliegen maar haar vleugels waren weg. Om haar heen waren de drie Avira's, ze lachten haar uit met een irritante lach "hahahahahahaha Wing heeft geen vleugels hahahahahahaha!!!" Ze werd met en schok wakker. Het was nog nacht en de andere Avira's sliepen nog, dus Wing ging ook weer slapen