Hiding

Angelos

Angelos had het goed geroken, een kat, niet wetend welke soort, niet wetend wie, waarom of wat diegene dacht. Alleen Angelos had zichzelf aangeleerd wat te doen. Hij sprong naar een bergje sneeuw en begon zich daar langzaam en onduidelijk in te graven. Zijn ogen niet bedekt recht voor zich uitkijkend. Hij had uit ervaring meegemaakt dat je meer zag vanuit je ooghoeken dan vanuit de volle blik. Geen focus, zijn blik verdeeld over alles in zijn gezichtsveld, niks scherper op het oog. Angelos ademde rustig en via zijn neus en mond, dat verhielp dat hij ontekt werd. Angelos bleef alert, om zich heen kijkend, de sneeuw op zijn pels. De buitenstelaag bleef heel doordat het zijn huid niet kon bereiken en zijn vacht het weghield. Hij had dit vaak gedaan om te ontsnappen aan een confrontatie, hij was niet laf. Alleen hij wou niet onnodig vechten, hij wou zich niet bekendmaken voordat hij wist wie hij tegenover zich had. Stil als de wind voor de storm keek hij naar niets. Een kleine beweging kwam tevoorschijn vanuit zijn ooghoek en hij keek ernaar. Hij vloekte in zijn gedachten, dat had hij niet moeten doen, de kleinste beweging kon een doodsvonnis betekenen. Ookal zou het eerst een geweldig gevecht moeten worden. Hij bleef zich stilhouden en besloot langzaam met een milimeter per tien seconden zijn ogen te bewegen richting de naderende kat. Zijn zilveren ogen keken nu recht langs de kat, voor de zekerheid bleef hij zo kijken. Hij had altijd de pech als hij recht een iemand aankeek dat hij dan werd opgemerkt of net niet werd opgemerkt. Zijn vacht was dankzij zijn gave en de sneeuw zo goed als ontzichtbaar op het eerste gezicht en het tweede gezicht en heel misschien het derde. In ieder geval, hij zou veilig zijn. Behalve als die kat speciaal naar hem op zoek zou zijn. Hij schudde de gedachte uit zijn hoofd, wie zou in *zoeksensnaam hem proberen te grijpen. Angelos beheerste zichzelf en bleef kalm, dit was niet iemand die hem zocht of iemand die hem wou doden. Alsnog alles kon gebeuren dus nog steeds bleef Angelos doodstil, zijn maag begon zachtjes te knorren, hij had al heel lang niet gegeten. Als die kat iets later was gekomen had hij zijn muisjes kunnen opeten. ´Oh ****´ dacht Angelos. Daar lagen ze 3 witte muisjes open en bloot, de honger had zijn verstand aangetast en daar lagen ze nog, in het zicht. Het was nog steeds zijn prooi, als die kat ze zou pakken zou Angelos ze terug proberen te krijgen. Goedschiks, kwaadschiks of gewoon stiekem.

(*=Uitspraak voor Angelos. Wist geen andere definitie voor als ´in hemelsnaam´)

Dark liep met grote stappen langs The Great Stream. hij keek met een behoedzame blik naar de overkant. zijn ogen stonden ijskoud als de wind die aan zijn vacht trok. zijn vacht stond dik opgezet tegen de kou. hij zakte ineen naast de rivier om een paar slokken te nemen van het ijskoude water en bleef naar de overkant staren. aan de overkant was niks te zien. katten waren degelijk moeilijk te zien hier vooral Nevida,s. er kwam een sneeuwstorm tegemoet en een grote windvlaag bracht een geur mee. een geur van een vreemde kat maar wel Nevida.
door de sneeuwstorm was er weinig meer te zien maar Dark kon het niet schelen hij wade zich door de harde wind en sneeuw om hem heen en hij leek van een duister vuur te zijn door zijn opwaaiende vacht. uiteindelijk naar wat gelopen te hebben zag hij een schim in de sneeuw. het was een kater erg groot maar niet groter dan Dark dat zag hij. Dark liep op de kater af en zei '' en jij bent?'' hij verscheen uit de sneeuwstorm en keek de kater aandachtig aan met een smalend blik in zijn vlammende ogen.

inspiratie dood XD

(veels te simpel gezien maar ja)

Angelos

Angelos stapte uit zijn schuilplaats. "onbekend voor jouw, net zo diep als de dalen en jij bent onbekend voor mij. Alleen aan je houding is te zien dat je een arrogante kat bent die denkt dat hij almachtig is. Maar ja zelfs de kleinste vis kan weten dat iedereen wel eens faalt, en jij dus ook." Angelos keek hem aan met diezelfde kilheid als die naar hem werd gestuurd. Zijn ogen niet open en niet dicht, hij toonde zichzelf niet. ZIjn lichaam was zichtbaar maar zijn geest en gedachten waren gehuld in de schaduwen van het onbekende. "Ik ben niet iemand die vraagd om ruzie of bondgenootschap maar als je me volgd dan ben ik genootzaakt je te vermoorden." Angelos kroop volledig uit zijn schuilplaats en zag dat hij ongeveer even groot was als diegene die hem had aangekeken. Angelos pakte zijn muizen en keerde de kater niet de rug maar de zij toe. Als je iemand de rug toekeert toon je geen respect, maar iedereen verdiend dat tot hij het heeft bewezen of het tegendeel. Angelos wou zich niet mengen in een ruzie met een arrogante kat, in iedergeval zo toonde de kater zich. Angelos had nog geen vijand in de kat gezien noch een vriend, in ieder geval, hij bleef niet te vertrouwen tot Angelos hem goed zou kennen, of de kater zijn vertrouwen zou weten te winnen, wat nog jaren gaat duren in dit tempo. Angelos kende dit soort katers, arrogant, dom en meestal heel verwaand,denkend dat zij oppermachtig zijn, ookal leek deze niet heel erg op een van dat soort katers. Angelos keek hem aan vanuit zijn ooghoek en verwachtte een antwoord of een doodse stilte. Als de kater zou gaan vechten zou hij geestelijke zwakte tonen en zich slap bewijzen.

Dark keek de kat geduldig aan, hij had nu geen zin in ruzie en hij had leden nodig voor The Scars. Dus misschien had deze kat interesse. Dark ging zitten. de storm ging langzaam trekkend liggen. Dark sloot zijn ogen en deen ze weer met een zucht open. hij sloeg zijn grote staart om zich heen. '' ik heb je misschien niet goed begroet, Ik ben Dark. ik ben arrogant als het nodig is om mijn indruk te geven, maar ik zie nu al dat dat bij jou niet veel effect zal hebben.'' Dark gooide zijn lange haarlok bij zijn ogen vandaan. van ver af dacht Dark dat hij groter was geweest maar dat viel nog aardig mee. de kat was aardig groot vooral nu hij uit zijn goeie schuilplaats vandaan gekomen vandaan was gekomen. de kater was bruin achtig en had een echte wilde vacht. een echt wild vacht patroon. Dark was daar in tegen helemaal nacht zwart, daarom kon hij zich het beste in het duister verbergen. de kater zat onder de sneeuw. "Ik ben niet iemand die vraagt om ruzie of bondgenootschap maar als je me volgt dan ben ik genoodzaakt je te vermoorden." Dark keek de kater Aandachtig aan '' rustig maar ik zal je heus niet volgen en ik zou ook niet weten waarom.'' Dark keek de kater rustig en normaal aan. als gelijken, als hij zich meer zou voelen wist hij dat hij daar niks mee opschoot.

(zo beter? ^^)

Angelos

Angelos luisterde naar degene die Dark bleek te heten. "Nou, wat wil je, ik heb nog een lange reis te maken. De weg op mijn leven zit nog vol obstakels, die ga ik nemen, goedschiks of kwaadschiks. Dus begrijp dat als je me aanvalt, je hele leven mij als vijand zal krijgen." Angelos was wel een klein beetje geïntimideerd, normaal waren anderen nerveus of een beetje op hun hoede, maar deze kat bleef gewoon zitten, niks anders. Angelos keek recht in die ogen met dezelfde blik, misschien was deze kat anders dan de rest. "Als je me niet volgt, als je me niet wil aanvallen, dan moet je een gunst willen of iets vragen." antwoordde Angelos simpel. Hij was stil en keek naar de kater. Angelos weeg, het was een stilte, even koud als het weer. Angelos snoof en legde de muizen neer. Angelos ging beter zitten en keek Dark recht aan.

(geen inspi, trouwens mijn afb. is niet mijn char´s uiterlijk)

"Nou, wat wil je, ik heb nog een lange reis te maken. De weg op mijn leven zit nog vol obstakels, die ga ik nemen, goedschiks of kwaadschiks. Dus begrijp dat als je me aanvalt, je hele leven mij als vijand zal krijgen." Dark keek de kater aan en zwaaide met zijn staart en lag hem voor zijn poten. daarna keek hij de kater doordringend aan '' ik wil niet opdringen maar mag ik mieschien vragen waar die rijs dan heen gaat? en ik zal je nog eens zeggen dat ik je niet ga aanvallen. en ik zou ook niet weten waarom.'' het was niet helemaal waar want Dark had van die momenten dat hij dat wel deed maar op dit moment moest hij zijn gedult bewaren en zijn respect tonen om het vertrouwen te winnen. hij wist dat het vertrouwen van de kater niet makenlijk te winnen was maar hij kon het op zijn minst proberen."Als je me niet volgt, als je me niet wil aanvallen, dan moet je een gunst willen of iets vragen." wat de kater zei was precies wat Dark wilde horen want Dark wilde inderdaat iets van hem, hij wilde dat hij bij zijn groep zou komen want Dark wist dat hij heel veel aan de kater zou hebben want de kater was groot sterk, slim en ook nog wijs een perfect lid voor de scars en de kater kon ook nog van zich afbijten! dat was helemaal wat hij zocht. dus ging Dark rechter zitten en keek de kat rechtvaardig en eerlijk aan hij zei met geduldige ogen '' inderdaat ik wil je wat vragen, een gunst. ik wil graag dat je bij mijn groep komt je zult respectvol behandelt worden dat beloof ik. Mijn groep heet, The Scars. ik leid de groep met trots en eer. aleen de groep is nog maar klein. ik zou erg graag willen dat je je bij me aansluit, je bent grot en krachtig wijs en slim en ik weet zeker dat je uitmuntend kunt vechten je bent precies een kater die ik nodig heb om mijn groep groot te maken. '' Dark keek respectvol naar de kater en hoopte dat hij zich zou aansluiten.


(sorry ik zit ''weer'' op een *** computer en mijn schrijfcontrolle doet het niet en de pc doet gewoon **** dus sorry daarvoor)

Angelos

Angelos luisterde naar het aanbod en het klonk wel goed, bescherming, eer. "Ik aanvaard het maar op 1 voorwaarde, ik heb het recht om te reizen waar ik wil zonder dat ik achtervolgt word, mijn reis is meer dan enkele wandelingetjes. Ik doe het, ik zou vechten voor de Scars, ik zou leven met The Scars, alleen ik vertrek soms voor een reis van een paar dagen maar zal loyaal blijven. Oftewel, ik doe het maar dan wil ik kunnen reizen waarnaartoe ik wil zonder verplichtingen, ik blijf daarin tegen wel trouw en vecht voor de groep. Dat is het, ben je oneens dan zal je zonder mij moeten, ben je eens dan heb je een iemand voor The Scars" Angelos was hard met deze onderhandeling, zijn eis was de enige die hij wou en als hij die niet kreeg dan zouden ze maar zonder hem moeten. Hij zou zijn vrijheid niet opgeven voor de eerste de beste kat. Het aanbod van de kater klonk wel goed. Alsnog zou hij nog niet vertrouwd worden, zijn naam was een teken van macht en vrijheid, wie dat wist kon hem dingen opleggen. Ken je iemands naam dan kan je geestelijk heersen over diegene. Één iemand wist zijn naam maar die snapte vast niet wat ze ermee kon. "Accepteer je mijn eis Dark?" vroeg Angelos. Zijn klauwen uitgestoken voor als de kat agressief zou worden.

Dark zat rustig nar de katers zijn verhaal te luisteren,''"Ik aanvaard het maar op 1 voorwaarde, ik heb het recht om te reizen waar ik wil zonder dat ik achtervolgt word, mijn reis is meer dan enkele wandelingetjes. Ik doe het, ik zou vechten voor de Scars, ik zou leven met The Scars, alleen ik vertrek soms voor een reis van een paar dagen maar zal loyaal blijven. Oftewel, ik doe het maar dan wil ik kunnen reizen waarnaartoe ik wil zonder verplichtingen, ik blijf daarin tegen wel trouw en vecht voor de groep. Dat is het, ben je oneens dan zal je zonder mij moeten, ben je eens dan heb je een iemand voor The Scars"
Dark schraapte zijn keel en keek de kater rechtvaardig aan. '' jJa ik Snap wat je bedoeld ik zou mischien het zelfde reageren en ik snap je ik zou mijn vrijheid ook niet zomaar overgeven voor een of andere vreemdeling.'' Dark stond langzaam op en stapte op de kater af en inspecteerde hem nog eens goed. Hij moest er even over nadenken maar hij zei uiteindelijk met een goedkeurende zwaai van zijn lange staart en tevige houding. '' Ik vind het goed als je af en toen wegaat. Aleen ik wil wel dat je het op dat moment heel even tegen me komt melden als het niet te veel gevraagd is. Of als je mij niet kunt vinden, of ik ben op dat moment niet beschikbaar, dat je dat dan even tegen mijn onderleider zecht.''
Dark gaf hem een goedkeurend knikje en zei toen nog. '' Ik vind alles prima dus zoals je hoort. Het enige dat ik nu nog van je moet weten is natuurlijk je naam. Ik maak binnenkort een oproep naar de Scars bij de Great Rock, ik vraag je dan er naar toe te komen.''

Angelos

'' Ik vind het goed als je af en toen wegaat. Aleen ik wil wel dat je het op dat moment heel even tegen me komt melden als het niet te veel gevraagd is. Of als je mij niet kunt vinden, of ik ben op dat moment niet beschikbaar, dat je dat dan even tegen mijn onderleider zecht.''
Dark gaf hem een goedkeurend knikje en zei toen nog. '' Ik vind alles prima dus zoals je hoort. Het enige dat ik nu nog van je moet weten is natuurlijk je naam. Ik maak binnenkort een oproep naar de Scars bij de Great Rock, ik vraag je dan er naar toe te komen.'' Angelos knikte "Dan hebben we een deal, op mijn naam na, mijn naam krijg je dan te weten, bij the great rock. Tot die tijd sta ik bekend als ´The Hider´." tja het was een waardeloze naam maar hij gaat die niet vertellen aan een wild vreemde kat. Hij keek naar Dark en knikte en vroeg "Wil je nog iets zeggen of zoiets want ik moet binnen een dag bij Blue lake zijn"

(geen inspiraite, moet ik gelijk reageren bij The Great rock?)

"Dan hebben we een deal, op mijn naam na, mijn naam krijg je dan te weten, bij the great rock. Tot die tijd sta ik bekend als ´The Hider´." Dark keek de kater aan en trok even met zijn wenkbrouw de rede wist hij niet maar dark vond het best dus gaf hij een kort begripvol kinikje naar `The Hider`."Wil je nog iets zeggen of zoiets want ik moet binnen een dag bij Blue lake zijn"
Hij zou niet vragen waarom dark hoefde dat niet te weten. Hij vond het niet interesant dus met een zwaai van zijn staart zei hij '' Oke is goed ik zie je dan. En nee verder niks The Hider. '' Dark keek omhoog naar de hemel die betrok als grote regen wolken. Langzaam begon het te regenen hij wist ook dat het tijd was. Hij knikte naar e hemel en keek toen weer naar de kater '' tot wederziens The Hider'' Met die woorden liep Dark langs de kater heen en hij rende op een drafje. Uiteindelijk nam hij een sprint en verdween in het duister van de onderbroken pijpenstelen regen.

(het liefst als je inspiratie hebt ^^, Maar uiteindelijk, ja dus.*ik zal je trouwens op de lijst zetten. )

Angelos

Angelos draaide zich om en ging verder met reizen.

Een dag lang reisde hij zonder problemen en toen die nacht begonnen de problemen pas. Angelos had zich verstopt, sliep en werd ruw onderbroken, hij keek recht in de ogen van een witte hongerige vos. De vos sleurde hem mee en Angelos krabde in de vos zijn ogen. De vos was blind aan een oog en beet in Angelos zijn zij, Angelos sloeg fel terug en beet hard in diens staart. De vos was nog klein maar greep zich vast in Angelos zijn rug, na enkele worstelingen raakte Angelos los en liep naar achter. Hij stond met zijn rug naar de rivier. Hij haalde nogmaals uit en de vos gromde toen een grote wond in diens zij verscheen. Angelos beet hard bij de wond en het bloed spoot eruit. De vos beet in zijn poot en beide lieten niet los. De vos kreeg te veel pijn en jankte waardoor hij los liet. Angelos daarin tegen hield nog harder vast en haalde met zijn poten uit waar het ook kon, de jonge witte vos piepte. Angelos stopte niet alleen de vos had nog enig kracht en trok Angelos mee toen hij uitgleed de rivier in. Het tweetal bleef vechten in het water. De vos deed het om te vluchten maar Angelos om te overleven. Ze werden tegen rotsen aangesmeten en stukken ijs uit de bergen. Angelos hield niet op en het water kreeg een kleine rode tint voor 1 seconde toen Angelos hard in de nek beet. De vos leefde nog maar was ernstig gewond over Angelos hele lichaam zaten wonden alleen niet dodelijke. De vos kreeg een hele dodelijke wond toen hij op een scherpe rots werd gegooid. Angelos greep zijn kans en sprong op de rots, het was glad maar hij hield zijn evenwicht. Angelos keek om zich heen en zag een tak. Hij sprong erop, een van de weinige bomen in de omgeving. Hij klom verder naar het midden van de boom en hij keek om zich heen, hij was afgedreven richting Blue Lake. Hij zakte neer en viel al snel vermoeid in slaap in de boom.