Having a drink

Aura

Met zachte pootstappen liep Aura door Sunshine Forest heen, op zoek naar een van de vitale levensbehoeftes, water. Nu het herfst was, waren de meeste stroompjes weer weergekeerd. De zon was onverbiddelijk geweest in de zomer, fel en warm. De meeste stroompjes waren kurkdroog geworden en het was een hele opgave geweest om water te vinden. Maar nu moest dat als het goed is over zijn, nu zou er geen water tekort meer zijn. Ze had gelijk gekregen. Water kabbelde helder en rustig door een uitholling in de grond. Ze was aangekomen bij de little brook. Ze boog voorover en likte het kostbare vocht op. Het voelde verkoelend in haar droge keel. Ze strekte zich eventjes uit, haar goudbruine vacht leek op te gaan in de omgeving, alleen haar blauwgroene ogen waren niet goed gecamoufleerd in de omgeving. Ze staarde voor zich uit en liet zich vermoeid eventjes neer zakken.

dandly wandelde door het Flower field. Ze was een lange tocht gevolgt door de Smooth Tree's. Ze kon vliegen dat deed ze dan ook alteid maar ze had zich voor genomen om te lopen en tot nu toe lukte het. ze was begonen bij de Blue Lake. Ze is dus een heel eind door The Great Plains geweest. haar doel was om naar de Little Brook te gaan daar leefde de lekerste konijnen. de bloemen stonden mooi in de zon. Na een teidje was ze eindelijk bij het einden van het flower field. Na een teidje lopen door het gras kwam ze bij de Thunderstruck Tree aan. Ze ging tegen de boom liggen. Na zoon langen tocht had ze 2 dagen niet geslapen. Dandly kon heel hard vliegen maar ze was minder goed in lopen. Dandly sliep de hele dag. Ze liep door en door toen ze wakker werd. eindelijk kwam ze bij de Little Brook. Ze rook een kat. Ze zag een andere kat. Ze had een voor gevoel dat ze niet gelijk aan moest vallen. Ze liep naar het water en ging drinken. 'hoi' sprak ze droog.

Aura

Eindelijk was haar dorst verzadigd. Aura strekte zich eventjes uit en gaapte diep, ze moest nog eens een keer gaan dutten, ze was vermoeid. Ze was toe aan de verzachtende werking van de slaap. Dus dat was ze ook van plan. Ze sloot haar ogen dus ook en ontspande zich. De wind blies zachtjes door haar halflange vacht en de Nevida kat dreef langzaam weg in een zachte slaap, tenminste, totdat ze een stem hoorde. "Hoi" Klonk de stem. Aura opende haar ogen weer geërgerd en keek om zich heen naar welke kat haar slaap gestoord had. Ze zag het uiteindelijk, het was een Avira kat, opnieuw. Waarom konden die katten haar niet gewoon met rust laten, eerst al een aanvaring met Rhun-Sûl, en nu weer met een andere? Was ze soms een magneet? Langzaam kwam ze half overeind, 'Hallo' Miauwde ze als antwoord, haar stem was koeltjes, de natuurlijke vijandigheid tussen de soorten was ze nog niet vergeten, en ze liet zowieso iemand niet mentaal dicht bij haar komen. Ze krulde haar pluizige staart om haar voorpoten heen en wachtte af. Wat wou de Avira kat? Claim leggen op het stroompje? Het was haar al eerder gebeurd en ze kon het niet uit staan. Maar omdat ze nogal verlegen was, wist ze er nooit erg goed iets tegen in te brengen.

'Hallo' Miauwde de kat. de kat was moe zo te zien. Ze merkte niet veel vijandigheid anders had ze aangevallen. 'hoe gaat het ik ben dandly en jij?' vroeg ze. Ze geloofd dat de verschillende soorten bij elkaar kunnen leven en met elkaar kunnen omgaan. Iedereen is gelijk ook al heeft iedereen een andere gaven. Ze keek naar de kat die gaapte, daarna staarde ze de lucht in. Het was best mooi weer. Ze nam nog een slok water. Ze wist niet zo goed wat ze moest denken. Moest ze op passen bang wezen weg gaan blijven spreken zweigen? Ze wist het niet zo goed ze was geen wonder in het weten wat een ander wil of bedoeld als ze zelf het anders opvat. Ze wachte nog rustig op het antwoord van de andere kat.

Aura

Nukkig zwiepte Aura eventjes met haar staart voordat ze weer water op dronk, nee, ze keerde de andere soort geen moment de rug toe. Ze vertrouwde hem niet, dat was het wantrouwen dat bij nature in haar bloed zat. Maar zat die niet in het bloed van elke Nightstalker? Haar staart zwiepte een keer kort door de lucht als teken van irritatie. Daarna keek ze weer omhoog naar Dandly, haar dorst was nu gelest. 'hey hoe gaat het ik ben dandly en jij' Miauwde Dandly. Aura keek op, wantrouwig maar ook nerveus, 'Waarom zou ik je mijn naam vertellen Avira?' Miauwde ze kort, ze vertrouwde de boel niet, ze was eigenlijk bang. Haar nerveuze verlegen natuur stak weer de kop op. Ze bleef star staan, niet goed wetend wat te doen. Wat kon ze doen? Ze was ook niet zo'n strijdlustig typ, dus veel zin had ze ook niet om hem in de haren te vliegen. Ze wou gewoon met rust gelaten worden, wat was daar zo moeilijk aan voor anderen? 'Lekker weer hé?' Miauwde Dandly onverstoorbaar. Het enige antwoord wat Aura gaf was een zacht gemurmel, ze had geen zin om het gesprek aan te gaan. Ze klauwde wat nerveus in de aarde en keek naar het water, dat zachtjes kabbelde binnen de holte die het daarvoor uitgegraven had.

'Waarom zou ik je mijn naam vertellen Avira?' Miauwde de kat. 'wat is het probleem ik ben toch ook ee kat het slaat nergens op om veroordeelt te wordenomdat ik een avira ben' zei ze kalm. Dandly stond op. Als die kat nog zoon opmerking zoe maken over dat ze avira kat was dan werd het een gevecht en daar kon die kat op rekenen. Ze zag een muis. Ze ging in sluip houding sprong en dode de muis met haar nagels. Het was een langzaame pijlijke dood. Toen de muis dood was begon ze te eten van de muis. Ze pakte de restjes, spreide haar vleugels en vloog de lucht in. Na een tijdje kwam ze weer terug zonder de restjes en land naast de watter kant en begon te drinken.

Aura

Aura keek niet geinteresseerd naar de Avira kat tegen over haar, die blijkbaar Dandly heette, maar waarom zou het haar kunnen schelen? Het was een Avira kat, en ze zag aan zijn houding dat hij haar antwoord niet echt leuk vond. 'Wat is je probleem, ik ben toch ook een kat, het slaat nergens op om veroordeelt te worden omdat ik een Avira ben!' Miauwde de kat kalm. Ze ging automatisch rechter staan, die kat had niks te willen, maar ze kon zien dat het niet lang ging duren totdat het tot een gevecht zou uitdraaien. Ze hield niet van vechten, maar ze liet zich niet op haar kop zitten door een Avira. Nevida's waren niet voor niks de grote en de sterkste katten, ze konden ook soms twee keer zo groot worden als een gemiddelde Avira kat en konen waren ook veel sterker. Nu besloot ze toch maar een antwoord te geven, als bewijs dat ze zich niet op de kop zou laten zitten. 'Ik veroordeel je niet, ik doe gewoon wat mijn instinct me zegt,' Miauwde Aura kort maar met een koele ondertoon, 'En mijn instinct zegt, dat ik je niet vertrouw.' en met die woorden, draaide ze zich om en liep ze weg. Dankzij haar goed gecamoufleerde vacht mengde ze zich goed met haar omgeving en ging ze uiteindelijk op in het woud, totdat ze verdwenen was.

[Topic UIT]