fly to the blue lake.

Dandly werd wakker. Waar was ze? De slaap zat nog in haar ogen. Ze schudde de slaap uit haar ogen en keek rond Seasonal River daar was ze. Ze vloog uit haar ligstand op en zette haar voeten richting de grond en liet zich vallen. het was warm en de zon twinkelde op haar lijf. Ze wou afkoelen zo warm was het. Ze steeg op. Eenmaal op de hoogte dat ze ging vliegen schoot ze vooruit in de hoop dat ze het een beetje cool kreeg. Nee het werd niet kouder. Haar vacht waaide naar achter alleen was de wind niet koud maar warm. Ze vloog met een hooge snelheid vooruit. Na een teidje vliegen kwam ze boven de blue lake daar stopte ze en daalde langzaam. Ze liet zich langzaam in het water zakken. Het was lekker cool. Het water stroomde rustig langs haar vacht. Ze week naar het mooie uitzicht van de bergen. 'wie is daar?' Zei ze na het hooren van geritsel. dandly spreet haar sterke lichaam. Ze had haar klein gemaakt om meer van het water te merken. 'wie is daar' Vroeg ze nog een keer terwijl ze opsteeg uit het water.

Angelos

Angelos was echt verweggegaan, hij wou de vrijheid van de tereinnen weten voordat hij weer in die oude sleur zou belanden van jagen, verstoppen en leven en nadenken natuurlijk. Hij was via de rivier van zijn natuurlijke leefgebied hier aangekomen een mooi, prachtig en majestueuze meer. Hij ademde in en uit. Wat rustgevend, in harmonie, in vrede. Dat dacht hij tenminste. Hij zag een Avira in het water. Hij zou niks doen, hij moest dit meer gewoon even rustig meemaken, hij was nou eenmaal vredig ookal zou hij geen vriendschap tonen. Angelos liep door de struiken. Hij wou de kat niet laten schrikken en deed dus niet voorzichtig. De kat riep al snel twee maal wie het was. "Een vriend noch een vijand, iemand die in rust wil zitten bij het meer, geen gevecht, geen vriendschap. Alleen de rust van een natuurlijk wonder." Angelos stapte de struiken uit en liep rustig naar het meer en dronk even wat koel water. Toen keek hij omhoog waar de poes de lucht in was gevlogen. Angelos deed niks en toonde geen vijandelijke tekenen en geen vriendschappelijke. Dit leek hem een aardige poes, misschien een tikje humeurig op sommige momenten, maar in ieder geval kon hij waarschijnlijk rustig uitrusten. Angelos sloot zijn ogen en zweeg. Het water droop van zijn kin en maakte zijn vacht daar vochtig. Angelos deed zijn ogen weer open en zei "Als u mij dat verschaft tenminste."

"Een vriend noch een vijand, iemand die in rust wil zitten bij het meer, geen gevecht, geen vriendschap. Alleen de rust van een natuurlijk wonder." Zei een kat die uit de bosjes kwam. Dandly liet haar schouders zakken. "Als u mij dat verschaft tenminste." sprak de kat nadat hij wat had gedronken. 'van mij mag jij wezen waar je wilt. Maare hoe heet je als ik vragen mag ik ben Dandly' Sprak ze terwijl ze zich in het water liet zakken. Ze keek terwijl het water langs haar stoomde. Ze kon niet goed in schaten hoe de kat zou reageeren voor het zelfde geld was hij.. was hij.. ja wat was hij. Dandly was niet altijd goed met emoties soms kon ze het goed inschatten en soms kon ze niet eens op de verschillende emoties komen. Ze keek naar de kat. Het water stroomde als wasbeurt langs haar lijf.

Angelos

'van mij mag jij wezen waar je wilt. Maar hoe heet je als ik vragen mag ik ben Dandly' Sprak Dandly. Angelos reageerde met "Mijn naam is een geheim voor men die het niet zullen weten, of later pas weten." en toen zweeg Angelos. Hij keek naar de kat en toen naar het water en stapte erin. Ditzelfde water had hij een tijdje terug ook ingezeten alleen toen was het bij de stroom rond zijn gebied. Hij sloot zijn ogen en stapte iets dieper, zijn grijzer vacht werd nat en hij zat met zijn poten op de grond. Hij gaapte even en dronk wat water. Rustig badend in het meer zat hij daar. Niet kijkend naar de vreemde Avira kat, Eigenlijk was die niet vreemd meer, maar hij voor de Avira kat. Angelos kwam het water uit en ging op de kant zitten en staarde over het meer. Een stilte was er, alleen het water dat klotste maakte geluid, de vogels maakten geluid. Verder was er een harmonieuze stilte. Alles was in harmonie. Op zichzelf ontdekte hij een nieuwe levensles ´Een persoon is als het water, hij doet wat hij wilt en wanneer, maar uiteindelijk gaat het merendeel mee met de stroming, de rest blijft achter in poeltjes´. Angelos keek weer over het meer uit en zuchtte. "Dandly, jij kent mij niet, dus ik ken jou niet. Ik ben niet verplicht mijn naam te zeggen zonder betekenis." Hij was binnenin een beetje jaloers, hij wou dat hij vleugels had en kon vliegen. Zwevend, vrij, volle vlucht door de lucht. Kijkend over de gebieden, over vrede, over harmonie, wegvliegen van ruzie en oorlog. Vrijheid tot je klaar bent om weg te gaan.