Discovering

Feather

Pootstap voor pootstap, voorzichtig liep de witte poes door Pine Forest, alert op ieder geluid en iedere beweging die gevaar kon betekenen. Haar staart zwiepte lichtjes achter haar heen en weer, onbewust hield het haar in evenwicht. De witte poes viel hier misschien wat meer op in dit bos dan op haar favoriete plaats; Silver Falls. Op Snowy Peaks viel ze ook niet op, wat voor zichzelf sprak. Feather hoopte dat ze niet in de problemen zou komen door per ongeluk een kwade kat tegen te komen. De jonge Nevidapoes ging ruzie het liefst uit de weg. Het zonlicht viel uiteen op haar witte vacht en verwarmde haar. Feather genoot even van de warmte terwijl ze door bleef stappen. Als ze even ergens behoefte aan had, dan was het rust, maar ze kon niet stoppen. Ze wist niets van dit gebied, ze moest doorgaan. Feather voelde haar oogleden wat zwaarder worden. Wat kon er nu nog gebeuren? Ze liep tot aan een boom met een verweerde bast, waar al wat mos tegen begon te groeien. Aan de beschadigingen te zien kwamen er wel eens herten, die er van aten. Herten.. die waren niet gevaarlijk. Feather knipperde met haar ogen. Ze moest rusten.. De witte poes vleide zich tegen de boom aan, in een holte tussen twee holtes. Haar kopje rustte tegen de wortel die een lichte deuk had, groot genoeg voor haar kleine kopje. Er zou toch niemand komen om haar te storen?

Dandly lag te slapze drromde: Dandly liep over de wolken en viel naar boven wat erg knap is maar ze viel naar boven ze landen op een eilandje waar een bord stont Droomeiland GA WEG! Dandly trok zich er niks van aan en liep door. Ze werd aangevallen door een kater. Dandly vechte terug en doode de kater. na een lange tijd vechten was ze de baas van de hele planeet. Maar ze liet iedereen vrij zijn wie ze zijn en niemand wist dat zij de baas was. ze richten wel een groep op van katten die ook vonden dat iedereen gelijk behandeld moest worden ookal zijn er een paar verschiletjes' langzaam gingen haar ogen open. Ze keek duf naar beneden. Ze zag een kopje van schrik viel ze uit de boom. Ze kon haar vleugels niet uitgeklapt krijgen en viel met een bonk naast de kat. 'h.h.hoi' zei ze ongemakelijk.

Dark

Dark stapte met z,n grote poten tussen de bomen door. zijn ogen schoten overal heen hij was op z,n hoede voor het kleinste gevaar. poten ritselde over de grove bosgrond terwijl zijn nagels krassen maakte in bladeren. zijn gedachte zweefde en voeren hem mee naar plekken die je beter niet kunt weten. hij liep in het duister van het bladerdak. Dark keek voor zich uit en zag een kleine wit grijze kat liggen. ze lag in de zon te slapen en Dark keek er minachtend heen. hij zou niet zo snel in de zon gaan liggen dat was hem veel te warm hij hield eer van kou.
Maar hij besloot er op af te lopen dus zwiepte hij met z,n staart en liep er behoedzaam heen.
Dark stapte uit het duister en keek op de liggende poes neer. zijn lichaam maakte een schaduw over de poes heen en hij keek haar vragend aan. '' hoi, lig je lekker pff!'' hij zuchtte maar keek ook een beetje sluw naar de poes.

(Sorry mijn inspiratie is dood! XD)

Feather

De witte poes had geen kans om weg te dromen. Een andere poes landde geschrokken naast haar. Feather's ogen vlogen open. Kon ze nooit rustig liggen? Was dat werkelijk onmogelijk? Een andere kat kwam er daarna bij. Hij zag er niet erg vrolijk uit. 'Nu niet meer,' antwoordde ze op zijn vraag. Feather voelde zich, ondanks zijn uitstraling, beter bij de Nevida kat op haar gemak dan bij de gevleugelde. Ze hield niet zo van andere rassen. De zon was wat verschoven, zodat de schaduw van de bladeren nu over haar sneeuwwitte vacht heen viel. Feather bleef stil staan, nog wat gespannen, al zag ze er nu wel minder geschrokken uit dan toen de andere kat naast haar viel. 'Als je ook wil liggen, zou je het hier moeten proberen,' antwoordde ze lichtelijk sarcastisch, nog steeds op dat ene zinnetje van de kat. Het leven liet haar ook nooit rusten!

'' hoi, lig je lekker pff!'' zuchtte een kat. hij keek een beetje sluw naar haar. 'ja ik lig lekker dankje dat je het vraagt' antwoorde ze sarcastisch. 'Als je ook wil liggen, zou je het hier moeten proberen,' zei de witte kat. 'lijkt me een goed idee' Zei ze lief terwijl ze opstond en ging zitten. 'sorry dat ik je wakker gemaakt heb ik ben dandly' Zei ze terwijl ze neidig naar de kater keek. ze strekte haar vleugels naar achter en vouwde ze daarna weer tegen haar ligaam aan. Ze keek het gebied nog eens goed rond. Het was niet echt een bijzonder gebied de Snowy Peaks vond ze veel intressanter dat was haar favo plaats omdat ze daar geboren was dus het betekende veel voor haar.

Feather

De Gevleugelde stelde zich voor. Feather knikte en rekte zich even uit. 'Ik ben Feather, aangenaam.' Feather begon haar vacht glad te likken, die wat overhoop lag door de plotselinge beweging die ze had moeten maken toen ze opsprong. Was ze maar bij de Silver Falls. Daar was het mooier weer, een mooiere omgeving en ze kon er tenminste rustig slapen. Nu vielen er katten uit bomen en kwamen er zwarte op haar afgestapt. Die zwarte keek wel alsof hij veel zelfvertrouwen had. Misschien wel teveel. Feather voelde haar maag knorren. Slapen, al was het maar zo kort, daar kreeg je toch honger van! 'Ik ben zo terug,' mauwde ze rustig naar de anderen, terwijl ze om zich heen keek. Muis, moest in de buurt zijn. Feather kreeg gelijk. Er waren genoeg muizen in Pine Forest. Ook langzame, dikke. Die had ze in een halve minuut gevangen. Rustig kwam ze terug gelopen, waarna ze het muisje op begon te eten. Nu kon ze weer eventjes vooruit!