Not alone

- In het begin alleen May en Rhun Sul! -

Feather

Een briesje blies door haar korte vacht en blies zand in haar ogen. Geweldig. Net waar ze op zat te wachten. Bij de Great Rock was het droog en er was weinig prooi. Wat deed ze hier dan? Feather zocht even rust, eenzaamheid. Ze was een rustige, solitaire kat. Vandaag zou ze het wel overleven, het alleen-zijn, net als iedere dag. Dat moest wel. Nevida's overleefden toch altijd. Feather stopte even en keek omhoog naar de wolken die voort werden gejaagd door de wind. Haar poten gleden weg in het zand, waardoor haar blik weer naar beneden werd getrokken. Snel trok Feather haar poten op en liep verder, tegen de wind in. Het zand schuurde door haar vacht. Feather zorgde dat haar ogen halfopen waren en maakte haar weg naar de Great Rock. Hoewel het hier een enorme zandbak was, stond de rots er trots bovenuit. Een massieve pracht, een schat in de natuur. Een multifunctioneel windscherm. Feather voelde een schaduw over haar heen vallen, die de wind stopte. Zelfs een Gevleugelde zou moeite hebben met vliegen in deze wind! Feather besloot dat ze hier moest blijven zitten tot de storm overgewaaid was.. en dat kon nog wel even duren. Verveeld keek ze om zich heen, maar zag niemand. Ze was alleen.. of toch niet?

Rhun-Sûl

Rhun-Sûl scheerde door de lucht. Hij had een lichte warme luchtstroom gevonden. Heerlijk om daarop te vliegen. Hij voelde zich wel nogal moe. Zijn soort kon niet te lang vliegen. Hij zocht de omgeving af voor een goede plek om te landen. Het was tijd voor een rustpauze. Toen zag hij ineens een Nevida. Ze was op weg naar the Great Rock. Rustig vloog Rhun over haar heen, circelde toen langzaam naar beneden en landde geruisloos achter de poes. Gelukkig was hij geland, want er was een storm opgestoken. "Hallo, beste kat. Wat doe jij hier in dit verlaten niemandsland?" vroeg hij, om maar iets te zeggen te hebben. Hij keek koel naar de poes, ook al was zij groter dan hij.

Feather

Een stem sneed door de wind. Nieuwsgierig keek Feather achterom. Wie zou er kunnen zijn in deze lege woestenij? Een gevleugelde kater was achter haar geland. 'Hallo Gevleugelde,' groette ze rustig terug, terwijl de net gelande kat haar koel aankeek. 'Ik ben Feather en ik zocht hier wat rust. Je bent net op tijd geland,' mauwde ze rustig, terwijl ze haar staart om zich heen sloeg. De kater had een rustige uitstraling. Het scheen haar toe alsof ze beiden niet zoveel van een andere soort moesten hebben, maar nu konden ze niet weg. Feather zou weggeblazen worden, als een veertje in de wind. 'We zitten hier vast tot de storm voorbij is,' mauwde ze. Haar blik gleed naar de opstuivende zandhopen en ze ging wat dichter bij de rots staan, vlakbij een holte. Feather had het niet zo op zand. Nee, ze was veel liever bij de Silver Falls, waar het gekletter van water je tot rust maande. Heerlijk!