Darkness of the Scars

een grote langhaige zwarte kat liep tussen de rotsen door met grote machtige stappen. Het was diep in de nacht. De volle maan stond hoog aan de hemel. Duisternis hulde om de plek heen. Dark had al tijden het idee om een groep te beginnen. Want sommige andere soorten katten zoals de Irmus gedroegen zich soms raar tegen hem.Ze zouden respect moeten tonen. Als hij nou een groep op zou starten, zou hij veel meer indruk kunnen geven.
Hij had het nodig om een groep vormen.
Dark zou katten de kans kunnen geven om zichzelf in bescherming te nemen. Hij zou ze kunnen leren wat zelfvertrouwen is. Want de kat die hij laatst aantrof in het bos was ook een Nevida en was heel erg bang en schuw. Hij zou ze bij moeten brengen dat ze meer waren, en meer konden. Dark klauterde hij langzaam en behoedzaam omhoog. Tot hij bij een grot kwam bovenin de rots. Dark zag een weggetje lopen van de grot tot bovenop de rots hij liep er op af. Toen hij boven was ging hij zitten en sloeg zijn staart over zijn poten hij keek kwaadaardig met z,n vlammende ogen. zijn schaduw stak groot af tegen de grote witte maan en wierp een duistere gestalte over de rots. Hij keek kwaadaardig over het landschap heen. Het was perfect. Perfect voor een basis van een soort kamp, er zou nog veel aan gedaan moeten worden maar het was tenminste iets. Het waren allemaal rotsen bij elkaar met holen, er in en er stonden wat grote bomen die duisterheid veroorzaakte. Hij keek er tevreden naar. Nu was het moment waar hij op had gewacht. Dark zette zich schrap en maakte zich nog breder, deed zijn bek open en lied een galmende mouw horen over het gebied. Hij riep over de hele omgeving:

'' Laat iedereen van de dicht bijzijnde Nevida naar hier komen!. Jullie kunnen voor jullie zelf zorgen, sommige wel, sommige niet. Ik maak er een eind aan. Wij Nevida,s horen voor nu naast elkaar te staan als een grote groep tegen de anderen wij maken ons sterk wij zullen overleven. Wij zullen regeren!. Maak je klaar voor de strijd en wees jezelf. Kun je niks of denk je dat je minder bent? Ik sla het jullie de koppen in. Het zal voor het laatst zijn. Hier sta ik. Help me uit de nood maak ons groot! Wij zullen dit zijn! Wij zijn wij! Ik ben ik! en mij is mij. Wie dat negeert. Wie dat niet eerd is wat hij zoekt. ben je zwak?!
Maak ons Nevida katten groot. Wij zijn de grootste wij zijn de machtigste! Ik geloof er in! nu alleen jullie nog! ''

Dark sloot zijn bek en zag katten uit hoeken en gaten komen. zijn ogen vlamde zijn vacht waaide wild in de wind. hij liet zijn tanden blikkeren in het light van de maan. zijn vacht maakte een duistere gloed om hem heen terwijl hij daar stond voor de maan. Hij was er klaar voor!.

Broke liep stug door. hij was bijna te laat voor zijn meester!! zijn meester groot en machtig als altijd hij was broken,s voorbeeld en nu was hij nog te laat ook! zijn meester had gezegd dat hij bij zonsondergang al bij de great rock moest zijn en nu had hij zich bij een middag tukie verslapen!!!!!! dit kon hij niet maken!. hij begon te rennen en terwijl hij rende hoorde hij zijn meester al met zijn monsterlijke stem over het bos schallen.
[b]'' Laat iedereen van de dicht bijzijnde Nevida naar hier komen!. Jullie kunnen voor jullie zelf zorgen, sommige wel, sommige niet. Ik maak er een eind aan. Wij Nevida,s horen voor nu naast elkaar te staan als een grote groep tegen de anderen. wij maken ons sterk wij zullen overleven. Wij zullen regeren!. Maak je klaar voor de strijd en wees jezelf. Kun je niks of denk je dat je minder bent? Ik sla het jullie de koppen in. Het zal voor het laatst zijn. Hier sta ik. Help me uit de nood maak ons groot! Wij zullen dit zijn! Wij zijn wij! Ik ben ik! en mij is mij. Wie dat negeert. Wie dat niet eerd toont zich echt minder. ben je zwak?!
Maak ons Nevida katten groot. Wij zijn de grootste wij zijn de machtigste! Ik geloof er in! nu alleen jullie nog! ''
terwijl Broken bleef rennen hief hij zijn kop op naar de hemel. hij zag de sterren voorbij schieten, ze waren helder als de maan die daarbovenuit scheen. hij kwam uiteindelijk uit het bos. hij zag de Great rock uitsteken tegen de hemel met zijn meester er machtig bovenop. die kil over het gebied staarde met z,n borst naar voren.
Broken stormde over de rosten naar de grote rots toe '' Meester! het spijt me, het spijt me! ik heb mij verslapen!'' jammerde hij en zijn ogen stonden groot. hij boog zijn kop nederig tot aan de grond terwijl zijn meester op hem neerkeek hij zakte door zijn voorpoten en hield zijn staart en kop zo laag als hij kon.

(natuurlijk hoef je niet zoals Broken te doen ^^'' hij is alleen de volgeling en trouwe ''dienaar'' van Dark ^^')

Angelos

Angelos kwam aan rennen. Hij moest hier zijn volgens die kater van dagen geleden, Angelos zat onder het bloed van hem en van het dier, hij had 2 grote wonden plus enkele kleinere. Hij was de rivier in gegooid tijdens een gevecht met een witte vos. Hij was laat, die vos zou sterven door zijn wonden, hijzelf had het amper overleeft. Hij was waarschijnlijk te laat gekomen want de kater zweeg. Angelos klom de rots op en zag een tweede kat. Angelos lette niet op hem en ging naar Dark toe. Hij kende hem niet dus wist hij niet zeker of hij iets moest doen. Dus sprak hij gewoon. "Ik ben te laat, gevecht met een witte vos, we vielen de rivier in en ik overleefde het door vast te klampen aan een tak. De vos is nu dood door de verwondingen of door de rivier. Ik ben dus ondanks dat gekomen, maar zo te zien te laat." Hij keek naar de kat en trok een wenkbrauw op als teken dat er misschien nog iets uitgelegd kon worden. Enkele wonden waren dicht en het meeste bloed was al opgedroogd. Angelos keek naar de kat rechts van hem die zag eruit als een jankende vlooien baal. Angelos lette er niet meer op en keek weer naar Dark. "Moet ik nog iets weten of zo. Of moet jij nog iets weten"

(gevecht word later opgeschreven.)