Running

Talon

Talon rende over the Savanna. Hij vond het altijd fijn als hij even een keer kon rennen over een grote vlakte zonder dat veel dingen hem in de weg zaten. Hij vertraagde iets en uiteindelijk kwam hij tot stilstand. Hij keek rustig om zich heen. Een groot eind had hij nu al afgelegd, maar voor hem was het eigenlijk niks. Hij was een Irmus, dus daardoor kon hij zo snel rennen en maakte een lange afstand voor hem niet echt uit, maar hij was liever niet in een bos waar allemaal bomen hem in de weg stonden en hij kon struikelen over boomwortels. Dat vond hij maar niks, daarom was hij liever hier waar er veel minder bomen waren en er veel minder kans was dat hij kon struikelen. De omgeving was perfect voor zijn soort en hij zou het eigenlijk aan de ene kant ook wel raar vinden als er een Nevida kat met een lange vacht hier zou komen, omdat het hier meestal heel warm was, maar niets was onmogelijk. Hij vestigde zijn aandacht op de omgeving voor hem en begon te lopen. Al snel was hij op een hogere snelheid. Hij rende een stukje door niet echt op de omgeving lettend, maar toen hij zijn pas vertraagde om de lucht om hem heen goed in zich op te nemen rook hij een andere kat. Hij kwam tot stilstand en wachtte rustig af. Hij wist niet wie het was, maar daar zou hij snel genoeg achter komen.

Song,

De grijze poes rende door de Savanna, terwijl ze over de boomwortels vloog. Steeds, deed ze dat. En lande ze weer aan de andere kant, haar poten beweegde vlug in het zand. En ze genoot van het rennen. De zon straalde veel warmte uit, maar Song had er niet zo veel last van. Minder dan langharige katten. Song was een Avira kat. Die waren even groot als gewone katten. Maar ze konnen wou vliegen, en dat was wel fijn. Opeens kwam er een geur, van een andere kat. Song stond stil, en keek omzich heen. Al vlug zag ze de kat, het was een Irmus. Song ging op hem af, en groette hem, ''Hoi,'' zei ze. En ging maar zitten, haar nagels deed ze een beetje uit. En toen wachtte ze rustig af. ''Ik heet Song,''''stelde ze zich voor. ''Ik ben een Avira kat,'' zei ze daarna. En strekte haar grijze vleugels uit, zodat de andere kat ze kon zien. Haar nagels gingen langzaam in, maar ze bleef nog waakzaam. Als de kat aanviel, zou ze terug vechten. Haar oren stonden naar voren gericht, en haar ogen zochten contact met de ogen van de andere kat. Terwijl ze rustig afwacht, op antwoord.

Talon

Het duurde niet lang voor hij een poes naar hem toe zag komen. Hij kon duidelijk zien dat het een Avira was. Hij keek naar de poes met zijn ogen geknepen tot spleetjes. Hij wist niet of hij deze kat kon vertrouwen. “Hoi” Zei de poes tegen hem. “Hallo” Zei hij rustig. “Ik heet Song, ik ben een Avira kat.” Vertelde de poes. Song strekte haar vleugels, blijkbaar om hem te laten zien dat ze een Avira was, maar dat had hij allang gezien. “Ik ben Talon, een Irmus.” Zei hij. Song wist waarschijnlijk al wel dat hij een Irmus was, maar dat maakte hem niet uit. Waarom kwam hij nou iemand van een ander soort tegen in plaats van zijn eigen soort? Hij wist namelijk niet goed of hij een Avira wel kon vertouwen. Hij liet zijn staart rutig heen en weer gaan wachtend op haar om te gaan spreken.

""Ik ben Talon, een Irmus,'' zei de andere kat. Song keek hem aan, en knikte even, ''Mooie naam,'' zei ze. Al wist ze niet, wat ze anders moest zeggen. Kon zij deze kat wel vertrouwen? Talon kon haar wel vertrouwen. Zij zal niet zo vlug iets doen. Al was ze erg ongeduldig, als iets haar te lang duurde. Kon ze gaan snauwen. Maar nu had ze nog geduld. Haar staart zwiepte langzaam heen en weer. Terwijl ze op een antwoord wachtte. Misschien moest ze zeggen, dat Talon haar kon vertrouwen, ''Je kunt me vertrouwen,''' zei Song met een glimlach. ''Ik doe niet zo vlug kwaad,'' vervolgde ze. Hopelijk wou de andere haar geloven. Maar dat was de vraag. En kon zij hem vertrouwen? Kon je een andere soort vertrouwen? De vragen vlogen in haar kop, haar nagels waren weer uit gedaan. En ze wachtte af. Af op antwoord. Misschien in de vorm van woorden. Misschien anders. Als er maar antwoord kwam.

Talon

Talon keek de poes rustig aan. Hij wist nooit goed of hij iemand van een andere soort kon vertrouwen. "Mooie naam," Zei Song over zijn naam. Hij had die naam ooit gekregen en sindsdien heette hij zo, maar dat zij het een mooie naam vond moest ze zelf weten. "Je kunt me vertrouwen, Ik doe niet zo vlug kwaad," Zei de poes met een glimlach. De poes kon het wel zeggen, maar zodra hij haar maar ging vertrouwen kon ze hem altijd nog wat doen, maar dan zou hij er wel klaar voor zijn. Hij zou er altijd rekening mee houden. Hij keek haar aan. "Ik doe ook niet zomaar iemand kwaad. Alleen als diegene mij aanvalt." Zei hij rustig. Hij wist niet of dit wel overtuigend overkwam, maar hij wist niks anders te zeggen en hij was nog steeds wantrouwend over haar. Hij dwong zichzelf te gaan zitten en een wat mindere vijandige positie aan te nemen. Zijn staart ging nog steeds rustig heen en weer en hij keek naar haar. Hij wist nog steeds niet echt wat hij ervan moest vinden, maar hij moest de poes toch iets vertrouwen wilde hij niet vijandig tegenover haar staan. Hij wist niet wat Song nu zou gaan doen of zeggen, dus wachtte hij af.